Yada koptuğu yere kadar. İnsanlarımız arasındaki ilişkiler her geçen gün daha da zayıflıyor.
Sabır, artık kalmadı demek doğru.
Bir masada iki kişi oturuyorlar, bir bakıyorsun, kavga edercesine konuşuyorlar. Yahu ne yapıyorsunuz demeye kalmadan birbirlerine girmiş. Neden?
Adam kahveye giriyor, daha otururken kahveciye sesleniyor –çay. Kahveci çayı hazırlarken yine sesleniyor: kahveci ne oldu bizim çay.
Hele trafikte, aman Allah yol vermek diye bir şey yok. Vay efendim yol benimdi, sen nasıl burnunu sokarsın. Hadi bakalım bir kavga.
Yani bakıyorsunuz herkes patlamaya hazır bomba. Hiç kimse hak, hukuk dinlemez olmuş.
Televizyonlarda biraz haberlere bakalım diyoruz. İzlenecek gibi değil. Vahşet, cinayet, sapıklık ne ararsan ekranları dolduruyor.
Neden böyle olduk?
Nasıl düzeliriz.
Bu yanlışlar nereye kadar gider.
Kimsenin umurunda değil.
Eskiden diyeceğim, çünkü artık eski oldu. Kravatsız duruşmalara girmezdik. Öyle iki günlük sakal bile çoktu. Birbirimizi birazda olsa uyarırdık. Nedir bu saç sakala karışmış, birazda kendine çeki düzen ver gibi sevgiye dayalı uyarılarımız olurdu.
Şimdi çok kibarca da olsa kimseye söz söyleyemiyorsun. Bir şey desen hemen cevap hazır. Sana ne?
Tabii olarak artık anlatımda kabalaştı.
Bana kalırsa bu durumu etkileyen pek çok neden var.
Hani kuş gördüğü yuvayı yapar diye bir sözümüz vardır. İnsanımız oturup ekrana bakıyor, seçtiğimiz insanlar, milletvekili olmuş, bakan olmuş, başbakan olmuş yani en yukarılarda. Muhalifine açıyor ağzını “ey… sen kimsin” bu en hafifi.
Bunlar çok kötü örnek. Şöyle kibar kibar, efendice bir şeyleri anlatsalar ağzınız bal damlasın diyeceğim ama nerede? İzleyende kızıyor o da açıyor ağzını “Ağzın….gibi,….yesin’’ diyor.İşte tatlı dilimiz gitti,yerine çirkin edebiyat geldi,saygı gitti,saygısızlık geldi.
Bunlar iyi şeyler değil,desekte dinleyen yok.Amaan ağabey bunlara mı iktidar diyeceğiz,bırak nerde koparsa orda kalsın diyor
Hani vakti zamanında bir padişah,hazinede para kalmayınca sadrazamı,demiş yeni vergi koyun.Aman haşmetlim,Ahalinin hali perişandır.Padişah emrimdir,ferman çıksın demiş,uydurmuşlar bir vergi.Ahal başlamış homurdanmaya ama çaresiz emir büyük yerden fakat bu vergi de devletin kasasını doldurmaya yetmemi.Padişah tekrar bir fermanla yeni vergi salmış,ahali bağırış çağırış falan ama emir büyük yerden çaresiz boynunu bükmüş,gel zaman git zaman derken yine devletin kesesi boş kalmış bir vergi daha.Aradan epey bir zaman geçmiş padişah ahalinin hali nicedir diye sadrazama sormuş.
Sadrazam, ahali iyidir haşmetlim, kimsenin umurunda değil diye cevap verince padişah “Artık vergi mergi yok, iş demek rayından çıkmış, ahali padişahı dahi dinlemez olmuş bundan sonrası feceat olur” demiş.
Sakın böyle ir durum olmasın. Herkes aklını başına toplasın.
Güleryüz, tatlı dil, hoşgörü ne güne duruyor işte şimdi tam zamanı. Mesele zor şartlarda bunu yapabilmektedir.
Hoşçakalın
