Kimileri güzel bir gelecek için çırpınıp dururken vazgeçer hayattan ve hiç bir şey yapmaz istemez.
Her gün olduğu yerde yıllar boyunca yerinde sayar. Vazgeçmiştir artık bazı umutlardan, heveslerden ve hayallerinden. Hiç sokakta yaşayan insanları düşündünüz mü? Neden sokakta yatıyorlar sizce? Onları bu duruma sürükleyen şey nedir?
Eskiden sokakta yaşayan insanların da bizimkiler gibi sıcacık yuvaları vardı. Sorsan Kimileri kendim ettim kendim buldum edasında takılıyor, kimileri geçmişte çok büyük acılar çektiği için kendini sokaklara vuruyor, kimileri geçmişten beri ayyaş ve beş parasız, kimileri ise gerçekten hayatındaki önemli kırılmalar yüzünden paramparça olmuş oldu ölmeyi bekliyor.
Bunlara benzer hayatlar ister sokakta yaşayan insan olsun ister normal bir insan olsun genel olarak her kesimde mevcut. İnsanlar bazen belli bir yerden sonra beklentilerinin hiç bir zaman gerçekleşmeyeceğini veya boşa kürek çektiğini fark edince ruhsal olarak bunalıma ve hiç bir şey yapmadan ot gibi yaşamaya yönelebiliyor maalesef. Peki bizleri bu duruma iten şey nedir? Hayatlarımızdan çok mu şey istiyoruz veya ayağımızı yorganımıza göre uzatmıyor muyuz? Cebinde 1 lirası olduğu için pazara çıkamayıp intihar ederek acı bir şekilde kaybolan yaşamlar var bu hayatta.
Ansızın en mutlu gününde yani düğün günün de trafik kazası geçirip belki de bir ömür paylaşabileceği kişiyle ölmek var hayatta. Bu örnek daha çok dikkatsiz oluşumuzda alakalı bir konu olsa bile sonuç olarak başkaları tarafından hayatın elinden kayıp gidiyor ve geriye kalansa gözü yaşlı ailen ile arkadaşların ve niceleri kalıyor. Hani bir söz vardır ya ‘’ ölenle ölünmüyor ‘’ diye bazen kelime bazı insanlar için çok anlamsız bir hale gelebiliyor.
Ansızın kaybettiği sevdiğinin acısını kalbine gömen, psikolojik ve ruhsal açıdan dengesiz hale gelip işi intihara kadar sürükleyen nice insanlar var. Psikolojik olarak şayet bende ölürsem diğer Dünya da birlikte olabiliriz düşüncesi ile aniden yapılan bir intihar türü sanırım. İnsanlar öyle ya da böyle bir gün kaybolup gidiyor bu Dünya dan. İster yaşlı haliyle isterse genç haliyle. Belki de biz hayatımızdaki bazı önemli şeyleri önemsiz olarak gördüğümüz için fazla ciddiye almayabiliyoruz. Mesela günde 3 paket sigara içen bir insan aman bir şey olmaz bana düşüncesi, zaten ölmüşüm bu bana bir şey yapmaz demesi vurdum duymazlık ve hayatından hiçbir beklentisi olmayan insan düşüncesiyle hareket etmesi sizce ne kadar mantıklı bir düşünce sistemidir? Bazen biz kendim ettim kendim buldum şarkı sözündeki gibi kendimize ediyoruz bazı şeyleri ve yine kendimiz buluyoruz maalesef.
Şöyle bir dönemde herkesin bir derdi sorunu veya sıkıntısı var. Daha çok bilinçli bir şekilde adımlar atabilirsek ne geleceğimiz kötü yönde değişir ne de psikolojik veya ruhsal açıdan sorunlar ortaya çıkar. Elbette ölüm Allah ın emridir. Lakin sokak tabiri ile bilinçsiz bir şekilde kendini ölüme sürükleme yani pisi pisine gitmek ne derece doğrudur? Kaybolan giden nice yaşamlar var. Önemli olan nasıl öldüğün ve ölmeden önce nasıl bilindiğin. Geriye kalan senden kalan anılar gerisi zaten bir şekilde zamanla unutuluyor. Bu köşe yazım biraz karışık bir hale dönüştü sanırım. Tekrar tekrar okumanız dileklerim ile bir sonraki köşe yazıma kadar kendinize iyi bakın. Görüşmek üzere.
