Ben Galatasaray’lıyım.Doğrusu Beşiktaş’ın şampiyonluğunu özlemişim.Pazar günü akşamından bu tarafa medya-basın Beşiktaş’ı övüyorlar.Haklarıda var.Tüm Beşiktaşlıları kutlarım
Bu arada bazı gerçekleri kabul etmek gerekir.Para ile sadet olmuyor.Bunu herkesin ve özellikle de Fenerbahçeli yöneticilerin bilmesi gerekir. Dünya’nın en klas futbolcularını bir araya getirseniz, içlerinde sorumluluk duygusu yok ise (Biz buna takım ruhu diyoruz) eh işte laf olsun diye sahaya çıkar, 90 dakikayı tamamlar, çeker gider. Oyuncunun forma aşkı olmalı, o takımın sevgisini, ruhunu yaşamalı, sadece para için oynamamalı.
1972-1973 sezonu İznikspor’un 2. Amatör kümeden çıkıp çıkamama maçı. Rahmetli Kocaeli’li köylü Mustafa filan var.Takım çok iyi çoğuda yabancılardan oluşan güçlü bir takım İznikspor. Bursa Atatürk Stadı’nda Demirtaşspor ile oynuyoruz. Bu maçı kazanırsak Amatör 1.kümeye çıkacağız. İyi oynamamıza rağmen rakibin sert haraketlerine sinirlenen köylü kırmızı kartı görünce biz kaldık 10 kişi. Takımında beyni idi Köylü Mustafa o kartı görünce oyunumuz bozuldu. Birde Adapazarlı kalecimiz Mustafa auta giden şutu plojonla içeri alınca maçı kaybettik, 1.kümeye çıkamadık.
Hep birlikte otobüse bindik, artık geliyoruz. Kaleci hiç hata yapmamış, üzülmedi bile başını koltuğa koydu daldı uykuya.Onun o halini gören bizim Sakin Mehmet(Mehmet Aslan) öyle bir bakış baktı ki sanki şunun boynunu koparayım dercesine. Ben durumu anladım boşver Mehmet falan deyip sinirini yatıştırdım.İşte kalecimizde takım ruhu yoktu, üzülmedi bile. Ama Mehmet Aslan sinirinden kahroldu, üzüntüsü aylarca sürdü.
Şimdi geçmişteki dönemlerimizden bu acı hatıra geldi aklıma. Beşiktaş’ta takım ruhu oluştu ve haklı olarak şampiyon oldular. Fenerbahçe de bu anlayış oluşmadı. Belki daha güçlü bir takımdı ama yetmedi. Galatasaray’a ise ne desek haklıyızdır.
Bu sezon Galatasaray’ın küme düşmesinden korktum ama neyse kurtarabildi kendisini. Başarı sadece takımın değildir. Başarı tümü ile başkanından antrenöründen, sporcusundan, çantacısından taaa seyircisine kadar hepsinin katkısı ile gerçekleşir. Seyircisi de çok önemlidir. Alın işte Galatasaray’ı. Kendi seyircisi, kendi sahasında Burak Yılmaz’ı yuhalıyordu. Ne ayıp. Sonra ne oldu. Burak Çin’e transfer oldu. OIurken de Galatasaray’a milyonlar kazandırdı. Ama yerine koyabileceğin bir adamın oldumu, olmadı, sezonu sanforsuz tamamladın. Kulüp, takım koridor oldu. Bunlar yanlıştır. Seyircinin yanlışı nerelere mal oldu.
Aynı hataları daha önce Bursaspor’umuz yaptı. Allah’tan GS’yı şampiyon yapan Hamza Hoca malum durumlar nedeni ile GS’den dışlanınca şans Bursaspor’a güldü. Yoksa Bursa da bu sene Eskişehir ile kol kola süper lige veda ederdi.
Spor her yönü ile bir bütündür. Başarıda bu birliktelikten geçer. Binler yüzbinler işte o ruh ile hareket edince başarıda arkasından gelecektir.
Benzeri başarıları güreşte görüyoruz. Federasyon başkanı kardeşimiz Musa Aydın güreşte de “Ata ruhunu” oluşturuyor. Başarılarını görmeye başladık, biraz sabırlı ve birazda meseleyi yani milli güreşimizi sahiplenirsek başarılar bizimle birlikte olur.
Türkiye’yi de böyle sahiplenmek gerekir. Bu vatanın bir vatan olduğunu, bu milletin bir millet olduğunu taraf-bertaraf falan demeden herkesi kucaklamanın zamanıdır. İşte o zaman aşamayacağımız dağ, başaramayacağımız dava kalmaz.
Helal sana Beşiktaş. Bize bu duyguları yaşattın. Helal sana Şampiyon.
Hoşça kalın.
