İznikli olarak aşağı yukarı hepimiz az veya çok üretici sayılırız. Bir malın üretimi zorluklar, masraflar ve risk yüklüdür, hep bilirsiniz. Ben de 5-6 sene öncesine kadar,Türkiye’nin en kaliteli starking ve golden elmalarını yetiştiren Eğirdir’de 30 yıl elma üreticiliği yaptım. 12 ay evlât gibi mahsulün üzerinde titrersiniz, budaması, gübresi, ilâcı vs. toplama zamanı gelir, eylül sonu, ekim başı aynı zamanda yağmur mevsimidir. Birkaç gün daha kızarıversin dersiniz, bir dolu vurur sandıklara koyacağınıza çuvallara doldurur meyva suyuna verirsiniz.
Sağlam topladığınız zaman, toplaması, tasnifi, sandıklaması,soğuk hava kirası size 60-70 kuruşa malolur, aracı tüccar gelir 20-25 krş. kâr verir alır, büyük şehre götürür, bir günde 20-25 krş. kârla hal’e verir, haldeki kabzımal da üzerine 20-25 krş. koyar manava satar, artık manavın insafına kalmıştır, 25 krş.mu 50 krş mu koyar vatandaşta senin bir sene uğraşıp 20-25 kuruş kazandığın meyvayı 2-2.5 liraya alır yer.
Bunları niye yazdım? Her gün TV lerde üreticinin; malım tarlada kaldı, ağaçta kaldı, toplama masrafı fiyatı kurtarmıyor diye şikâyetlerini duyuyoruz. Hiç bir yönetici de üreticiye derdin nedir diye sormaz çare bulmaz. Üstüne üstlük bir de Rusya ambargosu çıktı, buyur burdan yak. Şili’nin muzunu, Kanada’nın mısırını, İranın pirincini tatsız kokusuz afiyetle yeriz.
Kalın sağlıcakla Osman ŞAPCI
