İyi ki kütüphaneci olmuşum. Bu bakımdan Allah(c.c.) şükrediyorum. Yine çalıştığım yıllarda kütüphanenin raflarında “Hayata Saygı” adlı bir kitap görmüştüm. Hemen alıp okudum. Kitap Dr. Albert Schwertzer’indi.
Çok büyük ölçüde etkilendim. İnsanı küçük yaşlarda, ya da gençlik yıllarında okuduğu veya dinlediği şeyler etkileyip onun kişiliğinin oluşmasına, biçimlenmesine etmen olabiliyor.
Dr. Albert Schwertzer Alsas’lı .Filozof, müzisyen, din bilgini, yazar ve mimar.
Avrupa’da bir çok imkanlara ve lüks bir hayata sahip olması bir yana bırakıp Afrika’da Goban’da Lambarene köyünde bir hastane açıp oradaki hasta insanlara ve yaralı hayvanlara yardım etmek konusunda olağan üstü bir çaba göstermiştir.
Ve burada çalışmanın ödülünü; buraya hasta, rahatsız olarak gelen insanların bir müddet sonra iyileştikleri sırada gözlerindeki sevinç parıltılarını görmek diye tarif eder.
Ondan sonra Dr. Albert Schwertzer’e ait ne varsa, ne bulabildimse okumaya çalıştım.
“Çocukluk ve Gençlik Yıllarına Ait Hatıralarım”
Bütün kutsal metinler der: öldürmeyeceksin.
Ve yine bir yerde Dr.Schwertzer: “Hayatın nimetlerine sahip olanlar, bunlardan yoksun olan insanlara yardım etmelidirler. Böylelikle mutlulukların kefaretini ödemiş olurlar.”
Kur’an-ı Kerim’de: “Şükür için iş yapın” der.
Yine bir İslam alimi Mahir İz, diyelim ki bir diş doktorusunuz ; “Yoksul bir kimseye ücretsiz bir diş yapın” der.
Bu tür davranışlar hayattan yana bir tavır almanızı ve hayatın sürdürülmesine ortak olduğunuzu kanıtlar. Yani işin özü ve aslı hayata saygı gösterdiğinizi gösterir.
Kainatın nasıl meydana geldiği konusunda birkaç teori var.
“Büyük Patlama” yani “Bing Bang” ve “Dağılan Parçacıklar” v.s. v.s. Bunları enine boyuna anlatmayacağım.
Hatta öyle ki bundan bir süre önce bir deneye imza atıldı. Tanrı Parçacığı bulacağız diye. Ama hayatın nasıl başladığı konusunda çeşitli görüşler olmasına karşın, o canlılık ve onun sürdürülmesi konusunda henüz kesin bir şey söyleyebilmiş değil bilim.
Haldun Taner bütün betonlaşmış, endüstrinin devasa binaları içinde bir fabrika bacasında biten çiçeklerden söz eder.
Hayat bambaşka bir şey.
Sanki bütün canlılar hayatın devamından yana adeta yarışıyorlar, aman hayat kalıcı olsun diye.
Hayat hiç bir şeyi yok etmek istemiyor. Bir çekirdeği toprağa atın ya bir yemiş ağacı olarak boy verir, hayata katılır, yada çok güzel bir çiçek olarak size gülümser.
Dinler akla hitap eder.
Bir ayette ” Dünya da her şey ölümlüdür, ancak Allah(c.c.) ölümsüzdür.” der. Yine çok ilgi çekici bir biçimde: ” La ilahe hu el hay el kayyum” der.
Bu “Allah ölmeyen hayat” demektir.
Buna en yakını Miletas’luların “Madde ebedidir, ama canlıdır” demeleridir.
Bütün Kutsal Metinleri dikkatle gözden geçirin, hayat büyük değer vermişler. Hayatın devamından yana büyük bir özene sahip çıkmışlardır.
Yine Kur’an-ı Kerim bir ayetinde;” bir insanı kurtarmak bütün insanları kurtarmak gibidir” der.
Yine çok ilginç bir biçimde bir canlı varlık her hangi bir nedenle bir kazaya uğrar, bir yanı rahatsızlanırsa mucizevi biçimde kendini tamir eder. İyileştirir.
Hayatta kalma başarısını gösterebilir.
Yine basında yer almıştı. Ta buzul çağından kalma bir balık türü bir hayvan, değişen koşullara karşın bir takım salgılar salgılayarak çevreye uyum gösterip bu güne gelebiliyor.
Dikkatimi çekti, ceza evi koşullarında bir takım kimseler çiçek yetiştirmeye çalışıyorlar. Torak yok. Çayları demledikten sonra çayı içip kalıntılarının içine tohum atıyorlar. Orada çiçek açıyor. Dışarıda havalandırıp, güneşe tutuyorlar.
İllede hayat.
İllede hayat dedik ya, hiç bir şey yok olmuyor. Başka bir şeye dönüşüyor, şekil değiştiriyor, ama yine de hayatta kalıyor. Ne müthiş bir şey.
Bir bilim adamı yanlış hatırlamıyorsam “Ben Tanrı’yı gördüm” diyor. Bir hücre yapısındaki olup bitenleri incelerken.
Prof.Dr. Süleymen Ateş bu olayı hazırladığı ” Yeni İslam İlmihali” adlı bu kitaba almış.
İnsanoğlu evlatları aracılığı ile sanki ölümsüzlüğü arar gibi. Hayatın bu müthiş cazibesi karşısında “Bu mükemmellik ne” diye sormadan edemiyor.
İşte bu hayran olunacak şey: HAYAT
